Πολλοί θεωρούν ότι το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης επιτελεί τις ίδιες λειτουργίες με το φορολογικό σύστημα.
Οι φόροι προορίζονται για τη λειτουργία του κράτους και την εφαρμογή των κοινωνικών πολιτικών, ενώ οι εισφορές είναι χρήματα των ασφαλισμένων. Γι’ αυτό υπάρχει άλλωστε μια βασική διαφορά μεταξύ εισφορών και φορολογίας.
Και τα δύο υπολογίζονται ως ποσοστό επί του εισοδήματος, όμως οι συντελεστές φορολογίας εισοδήματος είναι κλιμακωτοί, αυξάνονται ανάλογα με το εισόδημα. Αυτή η κλιμάκωση εξασφαλίζει τον αναδιανεμητικό μηχανισμό της φορολογίας: όσοι διαθέτουν μεγαλύτερο εισόδημα, εισφέρουν σε φόρους αναλογικά περισσότερα (μεγαλύτερο μερίδιο του εισοδήματός τους) για τη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους, το οποίο, με τη σειρά του, επιστρέφει στους πιο αδύναμους περισσότερα από όσα εισέφεραν. Έτσι επιτυγχάνεται αναδιανομή πλούτου μέσω της φορολογίας εισοδήματος.
Αντιθέτως, η επιβάρυνση των ασφαλιστικών εισφορών είναι οριζόντια. Όλοι οι πολίτες, με μισθωτή εργασία καταβάλλουν για κύρια σύνταξη τις ίδιες εισφορές ανεξάρτητα από το εισόδημα τους. Το ίδιο ισχύει και στην επιστροφή αυτών των εισφορών προς τους ασφαλισμένους. Η συνταξιοδοτική παροχή, κύριας και επικουρικής σύνταξης, δεν είναι ανάλογη των αναγκών αλλά των εισφορών που καταβλήθηκαν.